Nog een “massage-road” en het nevelwoud
Vandaag weer een reisdagje. Jammer om weg te gaan uit Lomas del Volcan. Dit was een heerlijk hotel!
We hebben gehoord dat de weg naar Monteverde, waar we nu naar toe gaan, op zijn zachtst gezegd, niet heel erg goed te noemen is. Nou, we zullen zien! Het is maar 105 kiometer rijden, dus hoe erg kan het zijn.
De eerste 50 kilometer gaan prima (in een uurtje gepiept) … nou als het zo blijft zijn we tevreden! We hebben wel erger meegemaakt. We stoppen bij een restaurantje om wat te drinken. Het uitzicht is hier, zoals eigenlijk al de hele weg, prachtig! Het is mooi weer en de weg loopt hoog langs het Arenal lake. Het uitzicht is heel mooi.
De volgende 20 kilometer gaan ook nog prima, maar dan …. Nu snappen we het! Wat een enorme hobbelweg! Meer gat dan weg
Maar met nog een sanitaire stop, want ik kan je vertellen … rijden op zo’n weg is niet fijn als je nodig moet… Komen we na nog twee uur op de hobbelweg (ja, jullie tellen goed over een afstand van 35 kilometer) aan bij de Monteverde Cloud Forest Lodge. Dit is echt het nevelwoud. Je ziet de wolken door de bomen waaien… Mooi! Ook begint het gelijk te motregenen, dat hoort er ook een beetje bij hier.
We doen eerst een late lunch in het hotel. Norbert en Sander willen nog wandelen over het terrein van de lodge (er is hier meer dan 5 kilometer aan wandelpaden) en vanavond willen de mannen nog een nachttourtje doen om o.a. tarantula’s te bekijken (ik geef het eerlijk toe, ik durf niet goed).
Maar jammer genoeg is de motregen intussen overgegaan in echte regen en we besluiten het nachttourtje een dagje op te schuiven.
Morgen de Skywalk en misschien een Canopy Tour (ziplinen boven de Cloudforest).
Hot springs en een vulkaan
Vandaag wakker geworden in onze hotelkamer/bungalow en daarna lekker ontbeten. Na het ontbijt de auto in voor een wandeling in het Arenal nationaal park. Het is een trail van 5 km naar een uitzichtpunt, en het is een heel mooi stukje lopen door het regenwoud.
Bij het uitzichtpunt aangekomen blijkt dat de mist om de vulkaan bijna helemaal is opgetrokken, we kunnen alleen de top jammer genoeg niet helemaal zien. Maar wat is dit gaaf: Hij heeft echt de (kegel)vorm van een vulkaan.
Aan de andere kant kijken we uit op het Arenal Lake, ook heel mooi.
Op de terugweg komen we nog langs een enorme kapokboom van 400 jaar oud en 40 meter hoog met megawortels. Ook zien we nog wat vogeltjes.
Als we wegrijden met de auto begint het te stortregenen, maar gelukkig is het echt een tropische bui en dus heel hard en kort. Onderweg komen we nog een superleuke troep neusbeertjes tegen (echt heel veel, ik denk wel een stuk of 30 of zo), gewoon langs de kant van de weg. Ze veroorzaken dan ook een opstopping van auto’s
Tegen de tijd dat we parkeren bij de hot springs is het al weer droog. Eenmaal daar binnen gaan we het eerste bad in, gevuld met heerlijk warm thermaal water, en wat is dit lekker warm! Er is zelfs een waterval, waar je lekker onder kunt zitten. We drinken een ijssmoothie op de ligbedden, in het warme water! Super leuk! We blijven de hele middag in de hot springs en proberen alle baden uit. Er zijn gloeiend hete, maar ook koelere (Die van 27 graden was al te koud voor mama
Na een heerlijke middag teruggegaan naar het hotel, en daar lekker gegeten in het estaurant. Nog even op de veranda zitten bij de kamer, en toen was het alweer tijd voor bed.
Sanders score vandaag:
Montezuma’s oropendola, great kiskadee, crested guan, great currasow en een troep witsnuitneusberen.
Krokodillen en weer een vulkaan in de mist...
Heerlijk ontbijtje weer vanmorgen en snel op weg naar Fortuna, bij de Arenal vulkaan. 5 Uur rijden volgens de kenners.
Na ongeveer 20 kilometer rijden over de brug van de Rio Tarcoles. Hier zouden volgens de boekjes krokodillen liggen. Dus we stoppen de auto en lopen over de brug. En ja hoor …. Er liggen wel 20 krokodillen onder de brug …supergaaf, echt van die joekels. Ik denk tot wel 6 meter lang!!!
Het rijden gaat voorspoedig, tot we zo’n 15 kilometer van Fortuna af zijn … weg afgesloten! Dit komt vaker voor in Costa Rica weten we, maar is toch niet fijn. Gelukkig staat er een bordje met de omleiding … rechtsaf, de modderige zandweg op…als dit maar goed gaat, maar ja, we hebben niet voor niet de 4x4, dus proberen maar, anders moeten we heel ver terug om een andere weg te nemen. Gelukkig gaat het goed en nog geen uur later rijden we Fortuna in, een heel toeristisch plaatsje, maar wel heel leuk, met allemaal restaurantjes en leuke souvenirswinkeltjes.
We rijden eerst door naar het hotel, Lomas del Volcan. Prachtig hotel met allemaal kleine huisjes, met grote kamers met een megabadkamer en we hebben zelfs 2 veranda’s! Eén met uitzicht op de vulkaan (als die tenminste uit de wolken wil komen) en één met uitzicht op de mooie tuin van het hotel. Een mooi groot zwembad erbij met jacuzzi!
We gaan na gesetteld te zijn in de hotelkamer, eest eten in het dorpje, want we hebben zelfs nog niet gelunched en het is al 4 uur, dus we hebben honger
Heerlijk gegeten, daarna nog even wat souvenirtjes gescoord en toen … begon het weer enorm te hozen. Gelukkig wel regenjasjes bij ons, maar tegen deze regen is niets bestand ;-)
Dus nog maar wat souvenirwinkeltjes onveilig gemaakt.
Gelukkig stopt de regen na een kwartiertje ongeveer en kunnen we verder.
Niet meer zoveel gedaan …alleen nog lekker gezwommen in het donker.
Morgen naar het nationaal park Arenal en misschien een hotspring? Hopelijk zien we dan wel de vulkaan.
Weer een plassende luiaard en … een gesloten hotel!
Vanmorgen nemen we na een zeer natte nacht (we willen nooit meer iemand in Nederland horen klagen over de regen ;-) afscheid van Cees, de Nederlandse eigenaar van de Rio Tico Safari Lodge. Wat een gastvrijheid! Super!
We hoeven vandaag niet heel erg ver te rijden, hoewel niet ver hier in Costa Rica niet zoveel zegt over hoe lang je erover doet om van A naar B te komen.
Maar we hebben alle tijd om onderweg nog naar het Manuel Antonio National Park te gaan. Dit is het meest bekende park van Costa Rica, maar daarmee ook gelijk het meest toeristische park. Dit merken we al op de weg ernaartoe. Heel, maar dan ook heel veel hotels en massa’s reclameborden langs de kant van de weg. En in de buurt van het park aangekomen worden we overvallen door mannetjes, die allemaal de beste parkeerplaats voor de auto en de beste gids kunnen leveren.
We laten ons toch weer een gids aansmeren, in de hoop toch wat meer wildlife te zien, en lopen dus samen met de gids en nog 2 Duitsers het park in. Op weg naar het strand zien we brulapen, een zwarte en een groene leguaan. Even verderop zien we doodshoofdaapjes … een hele grote groep…echt heel erg leuk. Zelfs nog een moeder met een kleintje op haar rug. Doodshoofdaapjes komen alleen hier en in Corcovado, waar we 2 dagen geleden waren, voor. Ook daar hebben we ze gezien.
En dan … een stukje verder … een luiaard, die naar beneden gekomen is om te plassen (zoals al eerder aangegeven, dit doen ze maar 1 x per week, dus wat een toeval dat we er nu weer één van zo dichtbij kunnen zien!). Deze is dus ook weer actief en probeert het pad over te steken. Onze gids geeft aan dat we verder moeten lopen want de luiaard is toch bang voor al die mensen die om hem heen staan. Maar wat super om weer een luiaard van zo dichtbij te kunnen zien!
Vlakbij het (hele mooie, maar erg drukke) strand zit een hele grote groep kapucijnaapjes. Deze zijn wat brutaler en komen echt dichtbij! Naast deze brutale apen zien we nog veel brutalere wasberen. Deze stalen zelfs zakken met eten van mensen op het strand!
Bij het strand nemen we afscheid van de gids en gaan zelf verder. Het is inmiddels weer snikheet geworden en we zijn helemaal nat van het zweet. Norbert doet nog een poging om ons mee te krijgen op een trail naar boven, maar halverwege haken wij (Sander, Joris en ik) af en gaan terug naar het strand. Sander en Joris gaan met hun korte broek aan zwemmen, want we zijn toch al kletsnat ;-)
Daarna lopen we terug naar de auto Op de weg terug zien we nog een luiaard met een kleintje op haar rug
Dan rijden we verder naar ons hotel in Esterillos Este, maar daar aangekomen wachtte ons een verassing … het hotel was dicht! Er zat een ketting voor de ingang en er was niemand te bekennen … heel vreemd! (wel jammer, want het hotel ziet er erg mooi uit, pal aan het strand en met mooie losse gebouwtjes op het terrein). Wat nu? We bellen maar met ARA-tours, de lokale vertegenwoordiging van Tarvelnauts hier in Costa Rica. Ze zijn erg verbaasd, maar beloven wat anders voor ons te regelen. Ongeveer 20 minuten later bellen ze terug … we kunnen naar een hotel in Jaco, zo’n 30 km verderop. Daar rijden we maar naartoe. Veel minder mooi dan het eerste hotel, maar voor 1 nachtje, prima. In ieder geval snel een alternatief voor ons geregeld.
We eten ’s avonds bij een beach-bar, met gezellige muziek en daarna gaan de jongens nog even zwemmen bij het hotel.
Dit hotel heeft airco, dus heerlijk geslapen
Morgen verder naar Fortuna, bij de Arenal vulkaan.
Stranden en een prachtig watervalletje!
Vandaag een rustig dagje. Na alle volle dagen zijn we toe aan een rustig dagje.
Het is prachtig weer, dus we besluiten om naar het watervalletje in de buurt van de lodge te gaan.
Het is vlakbij, dus we kunnen ernaar toe lopen. Even steil over de rotsen naar beneden, maar het is zeker de moeite waard …. Wat een mooi plekje is dit!
We zwemmen in het pooltje onder de waterval … heerlijk! Het is hier ook een stuk koeler dan bij de lodge, dus dat is ook lekker, want wat is het hier warm!
Lunchen doen we in de lodge. Het is hier heel klein (maar 9 tenten), dus er is geen echt restaurant, maar de eigenaar maakt gewoon wat klaar als je erom vraagt.
’s Middags gaan we op de verschillende stranden hier kijken. Het is vloed, dus de stranden zijn heel smal. Het water loopt tot aan de jungle.
We zien nog rode ara’s vliegen en er zitten brulapen in de bomen. Leuk hoor, ook zonder ernaar op zoek te gaan, zie je hier allerlei beesten. We zien ook weer een witte ibis overvliegen. Het lukt maar niet om deze op de foto te krijgen, maar ja, zien is veel leuker!
Aan het eind van de middag eten we wat in een restaurantje vlakbij het strand en dan gaan we nog naar een ander strand om naar de zonsondergang te kijken. Het is ondertussen eb, dus het strand is wat breder geworden. We maken mooie foto’s en stappen in de auto om terug te rijden naar ‘onze’ tenten. We zitten nog niet in de auto of het begint enorm te stortregenen (dit is ook weer typisch Costa Rica: het ene moment een prachtige zonsondergang en het volgende moment een wolkbreuk).
En regenen dat doet het nog steeds. We zijn inmiddels terug bij de lodge. De stroom is uitgevallen. We wachten in het ‘restaurantje’ van de lodge in de hoop dat het wat zachter gaat regenen voordat we naar onze tenten lopen (maar ik ben er bang voor ;-).
Omdat de stroom is uitgevallen, is er ook geen Wifi, dus de verhaaltjes en de foto’s moeten nog even wachten voordat we ze kunnen plaatsen.
(Door de stromende regen, die bijna de hele nacht zal duren, toch maar teruggelopen naar de tent … een uur later weer stroom … wel leuk hoor in de tent met harde regen…)
Boottochtje en Corcovado
Alweer om 6 uur op vandaag (het went al een beetje
We komen rond half 11 aan in het San Pedrillo rangerstation, in Corcovado nationaal park, het is intussen prachtig weer geworden!
En meteen is het raak: Al bij het rangerstation zitten er rode ara’s in de boom, en deze zijn echt heel gaaf! Als we het paadje oplopen voor de eerste wandeltrail van de dag lijkt het bijna alsof we in een dierentuin zitten: We zien een neusbeertje, slingerapen, een leguaan,wat hagedisjes en een specht. En dan zijn we zo’n 50 meter onderweg
Het is inmiddels bloedheet geworden, en we zweten als otters (t-shirts helemaal doorweekt… zucht). De wandeling gaat naar een waterval, waar je ook kunt zwemmen. Daar aangekomen hebben we toch wel erg veel zin om te gaan zwemmen, maar de gids loopt door. En terecht: Een eindje stroomopwaarts zit een Amerikaanse krokokdil in de rivier. Deze enorme gevaartes kunnen wel 6 meter lang worden! Het dier dat wij zien is nog geen 2 meter, maar toch erg gaaf! Daarna terug naar de watervallen, om lekker te zwemmen, en het is toch wel echt heerlijk om een frisse duik in het water te nemen als het zo ongelooflijk heet is als nu. We zwemmen trouwens in dezelfde rivier als de krokodil…
Terug bij het rangerstation zien we nog wat kapucijnaapjes in een boom zitten, en gaan daarna even lunchen. Het is 2 uur geworden inmiddels, en we moeten al weer terug. We stappen in het bootje, en varen weer weg. Door de branding gekomen ziet de stuurman iets in een boom: een luiaard. Alweer eentje!
We varen door een mangrovebos: De bomen staan als het vloed is onder water, en hebben hele lange wortels. Dit is echt heel mooi! Vlak voor we aankomen krijgen we misschien wel de leukste verrassing van de dag: Er zit, in een boom op nog geen 3 meter afstand, een grote groep doodshoofdaapjes. Die hadden we nog niet gezien deze vakantie! En dat betekent dat we nu in 1 dag alle apensoorten van Costa Rica hebben gezien!
Als we weer aankomen in de haven rijden we met de auto naar een restaurantje vlakbij de Rio Tico Lodge. De ober kon geen woord engels, dan maar met gebarentaal en het kleine beetje Spaans dat Joris en ik kunnen. Uiteindelijk lukt het ons om wat drinken en wat eten te bestellen (yeah!). Het is heel lekker, en we gaan tevreden terug naar de tentenlodge. We staan bij de auto als de eigenaar opeens roept: “Er zit een beest in de boom kom snel!” Het is al donker geworden, maar met een zaklamp kunnen we de opossum (een soort kruising tussen een eekhoorn en een rat) nog best goed zien. Heel leuk, en een mooie afsluiting van de dag!
Sanders score vandaag:
Witsnuitneusbeer, zwarte brulaap, midden-amerikaanse slingeraap, witgezichtkapucijnaap, zwarte gier, specht, kalkoengier, slaty-tailed trogon, groene leguaan, rode ara, witte ibis, bruine pelikaan, kolibrie, amerikaanse krokodil, fregatvogel, drievingerige luiaard, blauwe krab, cattle egret, hermietkreeftje, mouse opossum, roodrugdoodshoofdaapje
Nog een quetzal en een tentenlodge
Vandaag weer een reisdag. Niet zo lang dit keer, dus nog even lekker rustig ontbijten en dan rustig wegrijden.
Sander, Joris en papa staan wel vroeg op (06.00 uur) om een poging te doen om quetzals te spotten. Ik blijf nog lekker even liggen
Een uur later komen ze enthousiast terug … ze hebben 2 quetzals gezien (en heel veel vogelaars ;-), die met een tourtje op zoek waren gegaan naar quetzals).
Onderweg met de auto naar boven zien we de 2 quetzals nog een keer. Ze zijn heel goed te zien dit keer.
De weg stijgt hier echt en we komen zelfs op 3485 meter hoog! Zo hoog zijn we met de auto nog nooit geweest (bijna net zo hoog als Allalin in Saas Fee!, en daar komen we met auto, sleeplift, cabinebaan en metro!).
Het is een mooie weg met veel mooie uitzichten, hoewel ook veelbergen in de laaghangende bewolking liggen.
We drinken wat bij café Mirrador, waar zoals de naam al zegt het uitzicht prachtig is.
Om 14.00 uur komen we al aan bij de Rio Tico Lodge. Hier slapen we in luxe safaritenten (met eigen badkamer en veranda!). We hebben 2 tenten naast elkaar. Sander slaapt bij papa en Joris bij mama in de tent.
Bij de lodge is een leuk riviertje, waar m.n. Joris zich erg goed vermaakt
’s Avonds eten we bij een restaurantje 100 meter verderop. Een echt Costaricaans restaurantje. Er is geen menukaart. De keus is kip of vis!
Heerlijk gegeten en daarna midden in de jungle geslapen (alleen tentdoek en horren, dus alle junglegeluiden, incl. het stromende riviertje duidelijk te horen), maar dan wel in een heerlijk luxe bed J.
Voor morgen een tripje geboekt naar Corcovado National Park.
Watervallen en veel vogel(aar)s
Om 6:30 staan papa, Joris en ik op om een wandelingetje te gaan maken, mama blijft nog even liggen. Over een steil pad lopen we naar de trail toe, de helling op. De trail die we wandelen is maar 0,9 kilometer, maar wel over een smal en steil paadje. We lopen dwars door het nevelwoud, echt heel mooi. We zien alleen geen dieren.
Terug bij de kamer gaan we eerst ontbijten, en daarna gaan de wandelschoenen weer aan voor nog een wandeling. Nu langs de Savegre rivier naar de watervallen. In het eerste stuk is het pad niet steil, maar nadat we een bruggetje overgestoken hebben bij de eerste waterval wordt het een stuk lastiger. De waterval is heel mooi, in een soort van canyon, en je kunt een soort van grot in om hem van dichterbij te bekijken. Super gaaf! Het pad is heel steil, naar boven en naar beneden, en er liggen veel stenen en boomstronken op, zodat we na 10 minuten al staan te hijgen. Na dit lastige stukje steken we een hangbruggetje over (heel eng volgens mama ;-)). Het is hier ontzettend groen, en de rivier is heel erg mooi.
Voordat we bij de tweede waterval aankomen moeten we dwars door een stroompje over de spekgladde rotsen naar beneden klauteren, maar dat is het waard: De waterval is prachtig, met al het groen eromheen. We blijven even staan en maken wat foto’s en klauteren daarna weer over de stenen terug naar boven.
Ondanks dat het hier best koud is hebben we het inmiddels loeiheet gekregen, en na de terugweg is dat er niet minder op geworden. In het hotel drinken we eerst wat, en daarna gaat mama de spa in voor een massage, en gaan papa, Joris en ik naar de kolibrievoedertafel op het hotelterrein. Het valt nog niet mee om de piepkleine vogeltjes op de foto te krijgen! Er zitten behalve kolibries ook veel andere vogels op het terrein. Natuurlijk zijn er ook echte vogelaars hier (ik niet hoor) met enorme (en dan ook echt enorme) camera’s en verrekijkers, en deze zijn eigenlijk wel komisch ;-).
’s Middags gaan we de foto’s identificeren, en de soort van het diertje benoemen blijkt bijna nog moeilijker te zijn dan hem op de foto krijgen…
Om 6 uur nog eten, daarna boekje lezen, en om 10 uur gaat het licht uit.
Sanders score vandaag:
VEEL kolibries (ietsje te veel om allemaal op te noemen) waaronder de magnificent hummingbird en de white-throated mountain gem. Verder nog eikelspecht, long-tailed silky flycatcher (ik heb de namen niet verzonnen), silver-throated tanager, flame-colored tanager en zwarte gieren.