Vanmorgen nemen we na een zeer natte nacht (we willen nooit meer iemand in Nederland horen klagen over de regen ;-) afscheid van Cees, de Nederlandse eigenaar van de Rio Tico Safari Lodge. Wat een gastvrijheid! Super!

We hoeven vandaag niet heel erg ver te rijden, hoewel niet ver hier in Costa Rica niet zoveel zegt over hoe lang je erover doet om van A naar B te komen.

Maar we hebben alle tijd om onderweg nog naar het Manuel Antonio National Park te gaan. Dit is het meest bekende park van Costa Rica, maar daarmee ook gelijk het meest toeristische park. Dit merken we al op de weg ernaartoe. Heel, maar dan ook heel veel hotels en massa’s reclameborden langs de kant van de weg. En in de buurt van het park aangekomen worden we overvallen door mannetjes, die allemaal de beste parkeerplaats voor de auto en de beste gids kunnen leveren.

We laten ons toch weer een gids aansmeren, in de hoop toch wat meer wildlife te zien, en lopen dus samen met de gids en nog 2 Duitsers het park in. Op weg naar het strand zien we brulapen, een zwarte en een groene leguaan. Even verderop zien we doodshoofdaapjes … een hele grote groep…echt heel erg leuk. Zelfs nog een moeder met een kleintje op haar rug. Doodshoofdaapjes komen alleen hier en in Corcovado, waar we 2 dagen geleden waren, voor. Ook daar hebben we ze gezien.

En dan … een stukje verder … een luiaard, die naar beneden gekomen is om te plassen (zoals al eerder aangegeven, dit doen ze maar 1 x per week, dus wat een toeval dat we er nu weer één van zo dichtbij kunnen zien!). Deze is dus ook weer actief en probeert het pad over te steken. Onze gids geeft aan dat we verder moeten lopen want de luiaard is toch bang voor al die mensen die om hem heen staan. Maar wat super om weer een luiaard van zo dichtbij te kunnen zien!

Vlakbij het (hele mooie, maar erg drukke) strand zit een hele grote groep kapucijnaapjes. Deze zijn wat brutaler en komen echt dichtbij! Naast deze brutale apen zien we nog veel brutalere wasberen. Deze stalen zelfs zakken met eten van mensen op het strand!

Bij het strand nemen we afscheid van de gids en gaan zelf verder. Het is inmiddels weer snikheet geworden en we zijn helemaal nat van het zweet. Norbert doet nog een poging om ons mee te krijgen op een trail naar boven, maar halverwege haken wij (Sander, Joris en ik) af en gaan terug naar het strand. Sander en Joris gaan met hun korte broek aan zwemmen, want we zijn toch al kletsnat ;-)

Daarna lopen we terug naar de auto Op de weg terug zien we nog een luiaard met een kleintje op haar rug

Dan rijden we verder naar ons hotel in Esterillos Este, maar daar aangekomen wachtte ons een verassing … het hotel was dicht! Er zat een ketting voor de ingang en er was niemand te bekennen … heel vreemd! (wel jammer, want het hotel ziet er erg mooi uit, pal aan het strand en met mooie losse gebouwtjes op het terrein). Wat nu? We bellen maar met ARA-tours, de lokale vertegenwoordiging van Tarvelnauts hier in Costa Rica. Ze zijn erg verbaasd, maar beloven wat anders voor ons te regelen. Ongeveer 20 minuten later bellen ze terug … we kunnen naar een hotel in Jaco, zo’n 30 km verderop. Daar rijden we maar naartoe. Veel minder mooi dan het eerste hotel, maar voor 1 nachtje, prima. In ieder geval snel een alternatief voor ons geregeld.

We eten ’s avonds bij een beach-bar, met gezellige muziek en daarna gaan de jongens nog even zwemmen bij het hotel.

Dit hotel heeft airco, dus heerlijk geslapen

Morgen verder naar Fortuna, bij de Arenal vulkaan.